‘Ik blokkeer mezelf met allerlei gedachten. Hoe meer ik denk hoe meer ik ga twijfelen. En hoe meer ik twijfel, hoe meer ik aarzel om in actie te komen. Hoe meer ik aarzel, hoe meer ik uitstel. En uiteindelijk doe ik niets.’ Deze uitspraak beschrijft kernachtig het proces dat ik de afgelopen weken bij meerdere coachees waarnam. Allerlei angstgedachten leiden tot het niet in actie komen, hetgeen ook weer tot zelfveroordelingen leidde (‘nietsnut’, ‘luilak’, en erger…). Een patroon dat ikzelf van vele jaren geleden maar al te goed ken.

Om het concreet te maken neem ik je graag mee in het voorbeeld van één van mijn coachees. Hij twijfelde of hij naar een informatieavond moest gaan over het zijn van een buddy voor een statushouder. Toen hij daarover vertelde bleek dat hij hier allerlei gedachten over had, zoals:

-        Als er op de avond alleen maar informatie ‘gezonden’ wordt dan heb ik er geen zin in, er moet wel ruimte zijn om in gesprek te gaan

-        De ruimte waar de informatieavond wordt gehouden vind ik eigenlijk niet prettig, ik weet niet of ik me daar wel op mijn gemak ga voelen

-        Wat als ik geen ‘klik’ heb met ‘mijn’ statushouder voor wie ik buddy ben, hoe moet dat dan?

-        Ik weet niet of ik wel genoeg weet over de Nederlandse maatschappij, wat als ik geen antwoord heb op vragen?

-        …

Oftewel, in mijn woorden, zijn hoofd was behoorlijk met hem aan de haal gegaan. Allerlei onzekerheden en mogelijke, lastige toekomstige scenario’s waren naar boven gekomen. Het leek alsof zijn bewustzijn en zijn gedachten innig met elkaar verbonden waren en hij niet meer in staat was zijn aandacht op iets anders te richten dan op zijn gedachten. Misschien overkomt jou dat ook wel eens, dat je rondjes blijft draaien in je hoofd, er steeds meer beren op de weg bijkomen en er geen uitweg lijkt te zijn?

Toen ik hem mee terug nam naar het moment dat hij had gehoord van de informatieavond bleek dat hij direct had geweten dat dat iets voor hem was. Hij voelde zin en enthousiasme en wist dat hij veel voldoening zou gaan ervaren in het zijn van een buddy. Pas in een iets later stadium had zijn hoofd allerlei bezwaren opgeworpen.

En dit mechanisme herken je mogelijk in je eigen leven. Zodra er een nieuwe mogelijkheid zich voordoet, of dat nu in je privé-leven is (bijvoorbeeld vrienden die je uitnodigen om samen naar de film te gaan) of op het werk (je leidinggevende vraagt je voor een nieuw project) weet je direct of dat klopt voor jou of niet. Je voelt instinctief een ‘openen naar’ of ‘afsluiten van’.

In mijn ervaring gebeurt dat voelen in onze buik; iets in onze buik opent zich (en je ervaart enthousiasme en motivatie) of iets sluit zich (en je keer je ervan af). Het ‘weten’ vindt plaats in ons intuïtieve centrum in ons hart. Je weet iets zonder dat je weet hoe je het te weten bent gekomen, maar je bent er wel zeker van. Pas daarna ‘vindt’ ons hoofd er iets van en ga je het labelen als ‘goed’ of ‘fout’, komen er allerlei bezwaren op of ga je het op een andere manier beoordelen.

Om vanuit innerlijke rust en vertrouwen en met plezier te leven is het zaak om 3 dingen te doen:

-        Betrek ál je intelligenties, m.a.w. ga met je aandacht niet alleen naar wat je denkt (hoofd), maar ook naar wat je weet (hart) en wat je voelt (buik)

-        Neem als startpunt je hart en/of je buik

-        Neem als jouw innerlijk leider die intelligentie of combinatie van intelligenties die past bij de situatie (tip: dat is zelden alléén je hoofd!).  

Ik nodig je uit om de komende weken eens alert te zijn als er zich een nieuwe mogelijkheid voordoet om bij jezelf in te checken:

-        In je hart: wat weet ik?

-        In je buik: wat voel ik?

-        En pas dan, niet eerder en indien nog nodig, breng je je aandacht naar je gedachten (hoofd): wat vind ik ervan?

En kijk dan eens wat je dat oplevert. Het zou zo maar kunnen zijn dat het rondjes draaien in je hoofd niet meer voorkomt of een stuk minder is.

Ik wens je veel ontdekkingsplezier!