Ga je uit van angst of vertrouwen?

 Die vraag komt steeds vaker terug in de coachsessies die ik begeleid. Deze vraag onderzoeken leidt vaak tot het inzicht dat, hoe subtiel ook, angst vaak de drijfveer is. “Wat als dat wat ik wil doen mis gaat of niet (helemaal) lukt?” “Wat als de ander het er niet mee eens is?” “Wat als …”. Op basis van dit inzicht kun je de vraag ook omdraaien: “Wat heb ik er voor nodig om uit te gaan van vertrouwen? En wat zou dat mogelijk maken?”

Deze laatste vragen werken vaak verruimend en schetsen een zich openend perspectief.

 Uitgaan van angst of vertrouwen is tevens een leidend thema op een groter, meer omvattend niveau in onze samenleving en in de wereld.

 Een tijdje terug sprak ik een vriendin uit Amerika, via Zoom, en zij vertelde me dat meer en meer mensen uit haar sociale (vrienden) kring een pistool aanschaffen, ter bescherming en verdediging voor het geval dat ze geconfronteerd worden met iemand die hen iets aan wil doen. Een actie die voortkomt uit pure angst. Kennelijk stel je dan, zou je kunnen zeggen, meer vertrouwen in het pistool dan in je eigen vermogen om op een andere manier een oplossing te vinden voor het geval die situatie zich voordoet. Ik schrok ervan; hoe ver ben je als samenleving gekomen dat mensen die er nooit eerder over nagedacht hebben, tot aanschaf overgaan van een pistool en dus ook bereid zijn het te gaan gebruiken?

 Nu zullen in vergelijking met de Verenigde Staten, wapens nooit zo breed verspreid zijn in Nederland, maar veel culturele trends waaien wel naar ons over. De polarisatie in ons land is onmiskenbaar gaande. Gelukkig (nog?) niet zo heftig als daar, maar welke stappen kunnen we, kan ik, kan jij, nu zetten om te voorkomen dat we afglijden naar een situatie waarin we elkaar niet meer kunnen verstaan?

 Wat is ervoor nodig om dat mogelijk te maken? Mijns inziens minimaal het volgende:

·       Accepteren dat de ander een andere mening heeft. Dit betekent niet het er mee eens zijn of je erbij neerleggen, nee, de ander heeft een andere mening en dat is zoals het is.

·       Open en nieuwsgierig de dialoog aangaan, niet vanuit de behoefte gelijk te krijgen of te willen overtuigen, maar om te doorgronden hoe de ander naar de wereld kijkt.

·       Bereid zijn echt te luisteren en je te verplaatsen in de ander en te zien wat er dan wil ontstaan in de interactie.

 Kortom, vertrouwen als uitgangspunt nemen. Vertrouwen in jezelf, in de ander en in het potentieel dat ergens in dat gesprek verscholen ligt. In mijn ervaring is dit een bewuste keuze: ga je uit van angst en vermijd je contact met andersdenkenden en blijf je in je sociale ‘bubbel’ of ga je uit van vertrouwen en zoek je toenadering en de dialoog?

 Sta deze week eens stil en check bij jezelf: ga ik uit van angst of vertrouwen? Merk je dat angst leidend is, laat dat helemaal oké zijn en kies dan bewust voor vertrouwen en merk op wat het je brengt.

Ik wens je deze week veel inspirerende dialogen!