Het nieuwe jaar is net begonnen. Traditiegetrouw is dit een tijd van doelen stellen en plannen maken. Leiderschap en coaching gaan, binnen het transactionele paradigma, over het behalen van resultaten, het zetten van tussentijdse mijlpalen en het maken van een plan van aanpak om die (sub)doelen te halen. Dit kan binnen bepaalde contexten erg goed werken.

Echter, in situaties waarin sprake is van enige complexiteit en de werkelijkheid onderhevig is aan snelle veranderingen werkt deze benadering eigenlijk niet meer. Zodra je bij stap 2 of 3 bent aangekomen van je plan van aanpak, blijkt dat de omgeving zodanig anders is geworden, dat die stap niet meer voldoet. Dan kun je er voor kiezen je plan aan te passen, maar dan loop je het risico dat je daarmee bezig blijft en er veel tijd gaat zitten in precies dat, het continu aanpassen van je plannen.

Een andere benadering

Er is gelukkig een andere weg, een andere benadering die transformationeel van aard is. De benadering van Transformational Presence stelt dat je dan de oplossingsgerichte, lineaire aanpak verlaat en de meer organische potentieelvolgende benadering kiest.

Het uitgangs- of startpunt verschuift van het probleem naar het onderliggende potentieel. Je bedenkt dit niet, maar, vanuit verstilling en vertraging, voel je aan wat de grotere visie is die tot werkelijkheid wil komen. Die visie geeft een gevoel van richting. Het definieert de reis die je te maken hebt. Binnenin de visie bevindt zich een potentieel dat wacht om tevoorschijn te komen. In feite biedt de visie een voertuig waardoor dat grotere potentieel zich kan manifesteren. Doelen zijn dan de stappen naar die grotere visie.

Het geheel creëert de delen

Wat deze aanpak voor mij zo aantrekkelijk en kloppend maakt is dat je niet langer de delen het geheel laat maken, maar dat je dit omdraait: het geheel creëert de delen. Zo werkt het namelijk ook in de natuur. Zodra een ei- en een zaadcel bij elkaar komen creëert het DNA de samenstellende delen. Je zou het DNA de essentie of de ‘visie’ van het gehele organisme kunnen noemen. Na vermenigvuldiging en splitsing en weer vermenigvuldiging vormen de cellen verschillende organen en weefsels die, in volmaakte samenhang, het gehele nieuwe organisme vormen. Elke samenstellend deel is daarbij geïnspireerd en geïnformeerd door het DNA; met andere woorden, het geheel heeft de delen gevormd.

In een transformationeel paradigma is een doel niet iets wat je bepaalt of kiest, maar meer iets wat je ontdekt door je visie te volgen.

Als je je concentreert op het stellen van doelen vóórdat je duidelijkheid hebt over een grotere visie, kunnen de doelen uiteindelijk losgekoppeld raken van de essentie van wie je bent. Het is alsof je een heleboel lichaamsdelen creëert zonder een visie op het organisme dat ze moeten dienen. Het doel lijkt misschien heel waardevol, maar als het niet wordt geïnformeerd en geïnspireerd door wie je in essentie bent en een visie over wie je geroepen bent te zijn en waartoe je je geroepen voelt, zal het waarschijnlijk niet duurzaam zijn.

Als je echter begint met de visie en het onderliggende potentieel dat wacht om zich te ontvouwen, ondersteunt een krachtigere levenskracht jouw inspanningen. Zodra je die grote energie aanboort en het je de doelen laat zien die tot zijn manifestatie kunnen leiden, dan is elk doel doordrenkt met dat grotere potentieel.

Neem deze week dan ook eens wat tijd om de volgende vragen te beantwoorden:

• Wat is jouw visie voor 2024?
• Wie word je geroepen te zijn?
• Wat voel je aan om te gaan doen? Als jouw visie een vehikel is voor een groter potentieel dat tevoorschijn wil komen, wat zou dat potentieel kunnen zijn?

Laat jouw visie je dit jaar leiden en jouw pad stapsgewijs openbaren. Een pad dat je waarschijnlijk al aan het bewandelen bent. Luister en volg je intuïtie, pik signalen op, koppel daar acties aan, zonder dat je precies weet of en wat het je gaat brengen. Blijf in beweging en vertrouw erop dat je gesteund wordt.

Ik wens je veel ontdekkingsplezier!