Eén van de boeken die mij het meest geïnspireerd heeft is de trilogie ‘De gesprekken met God’ van Neale Donald Walsch. Zo’n 15 jaar geleden las ik dit voor het eerst; ik weet nog dat ik direct gegrepen was. De informatie in het boek resoneerde krachtig op een zodanige manier dat ik een soort van thuiskomen voelde en wist ‘hier wordt het leven en de werking van het leven beschreven zoals het is’.

Alan Seale’s boek ‘Create a world that works’ had een paar jaar later op mij hetzelfde effect. Beide boeken zijn gegrond in onvoorwaardelijke liefde en geven, op heel verschillende wijze, uiting aan het idee dat er in de kern slechts twee basisemoties zijn: angst en liefde. En dat je een keuze hebt welke van de twee je als uitgangspunt neemt in willekeurig welke situatie of, beter gezegd, wat je als basishouding aanneemt in het leven. Die keuze, je zou het ook een perspectief kunnen noemen, bepaalt hoe je jezelf laat zien, welk gedrag je uitvoert en hoe je het leven ervaart.

 Sinds vorige week heb ik ‘De gesprekken met God’ weer uit de kast gepakt om het te herlezen. Met de ogen en het begrip van nu komt de inhoud nóg sterker binnen. Wat me met name helder wordt is hoe subtiel angst de leiding kan nemen en hoeveel dagelijkse gedachte en gedragspatronen eigenlijk gefundeerd zijn in angst.

 ‘Angst is de energie die doet samentrekken, afsluiten, naar binnen trekken, wegrennen, verstoppen, hamsteren, schade berokkenen. Liefde is de energie die doet uitbreiden, openstellen, naar buiten zenden, onthullen, delen, genezen.’ (pag. 28)

 Een aantal jaren terug deed ik in een workshop geleid door Alan Seale mee aan een oefening over het hartchakra. In die oefening besefte ik in een flits dat liefde en vertrouwen één en hetzelfde zijn. Mijn hoofd kon daar op dat moment nog niet helemaal bij, maar mijn lichaam gaf heel duidelijk aan dat het klopte. Zoals wel vaker het geval is dat het lichaam direct weet en het (cognitieve) begrip wat later ontstaat, kan ik nu, enige jaren later, steeds meer doorzien hoe niet alleen ‘liefde’ of ‘angst’ een keuze is, maar ook ‘vertrouwen’ of ‘angst’ en dat dat in de kern precies dezelfde keuze is.

 In Transformational Presence ga je als coach volledig uit van onvoorwaardelijke acceptatie en vertrouwen: vertrouwen in het proces dat je begeleidt, vertrouwen in je coachee dat hij/zij de informatie die beschikbaar is tot zich kan nemen en vertrouwen in jezelf als coach. Juist dát vertrouwen maakt dat de coachee zich volledig veilig voelt en ook het vertrouwen in zichzelf kan aanraken om tot inzicht en belangrijke stappen voorwaarts te kunnen komen. Dat vertrouwen is volledig gebaseerd in onvoorwaardelijke liefde, of, dus beter gezegd, ís liefde en dat maakt dat alles mogelijk wordt. Dat, in de kern, is voor mij de kracht van Transformational Presence, het takt in op het leven zelf en hoe de werking van het leven in elkaar zit.

 Ik nodig je uit om deze week eens alert te zijn op wanneer je angst leidend laat zijn in je denken en handelen en wanneer je volledig uitgaat van liefde en vertrouwen. En merk je op dat je angst leidend laat zijn, dan is dat helemaal oké, neem dat waar met een grote dosis (zelf)compassie. En kies dan liefde. Maak bewust contact met die plek diep in jou (voor velen is dat het hart) die liefde is en laat je dan vanuit die plek leiden. En neem dan waar welke verschuiving, welke shift direct innerlijk voelbaar én uiterlijk waarneembaar is.

 Ik wens je veel ontdekkingsplezier!