In mijn vorige blog schreef ik ‘dat ik hier ben is het belangrijkste, alles wat er gebeurt is bonus’. Daarop ontving ik de volgende ochtend een vraag van één van mijn lezers: ‘Hoe dan? Hoe koppel je je eigen verlangens af van vertrouwen dat wat er komt (of juist niet komt) okay is?’

De ‘hoe-vraag’ komt vaker naar voren en is ongetwijfeld herkenbaar. Als je iets leest of ziet en denkt ‘oh, dat zou ik ook wel willen (kunnen)’ dan gaan je gedachten als vanzelf uit naar de stappen die nodig zijn om dat te bereiken en de eerste vraag die dan opkomt is ‘vertel me hoe je dat doet!’

Als het gaat over een heel praktische vaardigheid, bijvoorbeeld het bereiden van een heerlijke maaltijd of het in elkaar zetten van een kast, dan zijn er heel concrete stappen te onderscheiden die je, stap voor stap, kunt aanleren. Echter, als het gaat over persoonlijke ontwikkeling, dan is er vaak geen recept, geen vastomlijnd stappenplan die je van A naar B brengt.

De hoe-vraag doet dan meerdere dingen tegelijkertijd; hij wordt gesteld vanuit het hoofd (de hoe-vraag is meestal gericht op het krijgen van begrip, snappen hoe iets gerealiseerd kan worden) en het kan leiden tot een afwachtende houding, omdat je het antwoord van de ander wil krijgen (van buiten jezelf dus).

Vanuit mijn eigen ervaring en wat ik waarneem bij mijn coachees ben ik me bewust geworden dat de hoe-vraag zelfs verlammend kan werken. Je raakt verstrikt in je eigen analyse (‘paralysis by analysis’) of, als je al concreet antwoord krijgt van degene aan wie je de vraag hebt gesteld, dan geldt vaak het ‘not-invented-here-syndroom’. Met andere woorden, wat werkt voor de één hoeft niet voor de ander te werken.

Transformational Presence reikt je twee vervangende vragen aan in plaats van de hoe-vraag:

1.      Wie word je gevraagd te zijn als diegene die bereikt heeft wat je wil bereiken? De Japanners hebben hier een mooi woord voor: ‘kokoro’, vrij vertaald ‘denkvermogen, hart en geest’. Het gaat over het afstemmen van energie; wanneer je iets wilt bereiken, een sterk verlangen hebt, vraagt ‘kokoro’: ‘Welke eigenschappen horen bij iemand die dat zou willen?’ Met andere woorden, wie ben je (welke zijnskwaliteiten straal je uit) als dat is wat je wilt doen of hebben?

2.      Welke eerste stap kun je vandaag of morgen zetten, om beweging richting dat resultaat in gang te zetten?

Zet dan die stap, ga vanuit vertrouwen op verkenning en laat het specifieke, bedachte, resultaat dat je voor ogen hebt los en wees nieuwsgierig naar wat jouw reis je gaat brengen.

Het effect van deze twee vragen kan in eerste instantie een vorm van teleurstelling zijn; je krijgt niet wat je van tevoren bedacht dat je wilde, namelijk direct en concreet helder antwoord op je vraag. Bij nadere beschouwing zie je daarna wellicht de uitnodiging om het antwoord, jouw antwoord, in jezelf te zoeken. En misschien is het ook niet echt een ‘antwoord’, maar eerder het aangaan van een proces, jouw eigen proces in de vorm van een belichaamde ervaring om verder te groeien en tot ontdekking te komen.

Dus, terugkomend op de vraag van de lezer, die mogelijk ook op jou van toepassing is:

-          Wie word je gevraagd te zijn t.a.v. je verlangen én je dankbaarheid dat je er bent én je vertrouwen dat wat er komt helemaal oké is? Wie ben je als je deze eigenschappen of perspectieven tegelijkertijd kunt ervaren? Ben je wellicht ‘ontspannen’, ‘liefdevol’, ‘onthecht’ of iets anders?

-          Welke eerste stap kun jij hier in zetten om dat proces in gang te zetten of verder vorm te geven?

Wees nieuwsgierig naar wat deze vragen je gaan brengen. Ik wens je veel ontdekkingsplezier!