Fundamenteel gesproken zijn er slechts twee emoties: liefde en het tegenovergestelde, veel mensen noemen dat ‘angst’. Beide emoties komen uiteraard continu voor. Soms ervaar je liefde, bijvoorbeeld als iemand jou belangeloos helpt, vanuit de goedheid van hun hart. Of als je je partner of je kind van een afstandje gadeslaat, kun je zomaar overspoeld worden door een groot gevoel van liefde.

En soms is angst de emotie die leidend is; het kan zijn dat de angst je om het hart slaat als je bijvoorbeeld vlak voor een presentatie staat of als een dierbare een zware operatie moet ondergaan. In dit laatste voorbeeld kan het zelfs zo zijn dat én liefde én angst tegelijk aanwezig zijn.

Hoewel je, zoals ieder mens, door je opvoeding geconditioneerd bent om één van deze fundamentele emoties te ervaren bij specifieke gebeurtenissen of situaties, is het mogelijk om bewust te kiezen voor liefde. Ook in situaties die normaalgesproken angst bij je oproepen. Dit kun je doen door de emotie die je in het moment zelf voelt volledig te erkennen en dan heel bewust te kiezen voor liefde. De angst gaat niet direct weg, maar er verschuift iets, soms heel subtiel. En kies dan opnieuw liefde. Stap voor stap verschuift de basis van waaruit je waarneemt. Het is geen magische pil die je direct verlost van alle angst; het vergt oefening om steeds opnieuw te kiezen voor liefde.

Deze keuze sluit één op één aan bij het citaat van Martin Seligman dat ik op 20 augustus, aan het begin van deze blog-reeks, noemde: ‘Gewoonten van denken hoeven niet eeuwig te blijven bestaan. Individuen kunnen hun manier van denken kiezen.’ De zeven perspectieven hebben je niet aangegeven wat je zou ‘moeten’ denken; mijn intentie was je richtingwijzers aan te reiken hoe je kunt kijken en denken. Wellicht heb je bemerkt dat je, door anders te kijken en te denken, meer houvast in jezelf (in plaats van buiten jezelf) ervaart.

Dit laatste perspectief, ‘alles is liefde’, zet de kroon op het werk; om vanuit liefde te leven en liefde op een continue basis te be-leven is het nodig liefde te zijn. Om liefde te zijn is het nodig steeds opnieuw liefde te kiezen én liefde te doen. Telkens opnieuw.  

Je laat je hart het startpunt zijn van waaruit je leeft, waarneemt, kiest en handelt. Je geeft jezelf toestemming om volledig te zijn, je beziet de ander in zijn of haar grootsheid, kracht of potentieel; de ander mag er volledig zijn. Dan ben je Liefde en laat je alles liefde zijn. De kans is groot dat, op een gegeven moment, het besef dan ineens tot je komt dat liefde allesomvattend is.

Je geluk en welbevinden, wat Seligman ‘het goede leven’ noemt, komt daarmee op een (veel) hoger plan. Een eenvoudige oefening om dit alles praktisch te maken is, bij alles wat er in je leven gebeurt, jezelf één ding af te vragen:

• Wat zou liefde doen?
  Stel deze vraag aan je hart en laat het antwoord vanzelf in je opkomen. En handel ernaar. Neem waar wat het effect op jezelf is én op je omgeving.

Wat zou er gebeuren als ieder mens deze vraag als uitgangspunt zou nemen? Misschien creëren we dan een wereld die (nog beter) werkt!

Ik wens je veel ontdekkingsplezier!

N.B.: Dit is de zevende en laatste blog in een serie over 7 perspectieven die je helpen je geluk en welbevinden op een hoger plan te brengen en zo ‘het goede leven’ (Seligman) te leven.

De zeven perspectieven zijn:

1. Alles is informatie
2. Alles is energie in beweging
3. Alle verandering start met bewustzijn
4. Je hebt altijd een keuze hoe je op iets reageert
5. Alles is relatief
6. Elke situatie heeft een uitnodiging tot leren en ontwikkeling in zich
7. Alles is Liefde