Hoe zit je als coach in een coachgesprek? Waar gaat je aandacht naar uit? Heb je een bepaald resultaat voor ogen en ben je bezig dat te halen of begeleid je je coachee in het ontdekken wat er mogelijk is?

Eén van de belangrijkste thema’s die centraal staan in het intuïtief coachen op basis van Transformational Presence is het bewustzijn hoe je als coach aanwezig bent tijdens een coachgesprek. En wellicht geldt dat niet alleen voor coaching maar voor alle gesprekken waarin je de ander in zijn waarde laat én helpt tot dieper bewustzijn te komen.

·       ‘Moet’ er van jou iets gebeuren of ben je vrij om iets te laten gebeuren?

·       Ben je bezig met het werken naar een specifieke uitkomst (bijvoorbeeld omdat je dat je coachee gunt) of ben je onthecht van enig beoogd resultaat?

·       Denk je iets te moeten weten of kunnen (omdat je dat van jezelf verwacht of omdat je denkt of aanvoelt dat je coachee dat van jou verwacht) of ben je 100% nieuwsgierig en ga je op verkenning om willekeurig welke informatie te verzamelen?

Tijdens één van de online sessies van de opleiding ontspon zich, naar aanleiding van een vraag van één van de deelnemers, een heel boeiende uitwisseling over hoe je aanwezig bent als coach en wat daarin de kernelementen zijn. Het blijkt telkens opnieuw best een uitdaging te zijn om alles wat je coachee naar voren brengt te zien als informatie (en dus weg te blijven van je eigen oordeel van goed of fout of dat kan beter). Ook diepgaand betrokken te zijn bij de ander zonder zelf emotioneel vertstrikt te raken, gaat niet vanzelf.

Hoe minder jij verwacht als coach, of op zoek bent naar een bepaald resultaat of uitkomst, en hoe minder jij oordeelt, hoe meer jij een open bedding creëert en je coachee veiligheid ervaart. En die veiligheid is een noodzakelijke voorwaarde voor het intuïtief op ontdekkingsreis te kunnen gaan. Deze open, oordeelloze, accepterende houding ondersteunt dat je coachee merkt en ervaart dat hij niets hoeft te presteren, dat er niets is waar hij aan moet voldoen. Je coachee merkt dat hij volledig in rust mag zijn en van daaruit mag gaan ontdekken. Open mogen staan in de ontvangende modus…

En dan kan er magie ontstaan…plotse diepe inzichten, een doorvoelde innerlijke verschuiving...

Die open, oordeelloze, accepterende, verkennende houding is niet alleen relevant in coaching; in mijn ervaring is deze houding welkom in élk gesprek, élke interactie. Het vormt een uitnodiging aan je gesprekspartner om te mogen zijn wie hij is en om gewoon te mogen zijn met wat is. Het is mogelijk één van de grootste cadeaus die je aan een ander kunt geven.

Merk eens op hoe je deze week aanwezig bent in gesprekken. En als er een oordeel in het spel is of een bepaald bedacht resultaat, merk het gewoon in alle compassie op, laat het los en zet je nieuwsgierigheid vol aan. En merk dan op wat er in het gesprek verandert…

Ik wens je veel ontdekkingsplezier!