Mijn vorige blog, waarin ik vertelde over mijn nieuwe werkdag-routines die mogelijk werden door mijn bewuste keuze voor wat ik wil leidend te laten zijn boven wat kan (in de tijd), heeft veel herkenning opgeroepen. En ook een mooie vraag: voor wie en waarom was je daarvoor zo hard aan het werk?

In antwoord op die vraag kom ik uit op mijn eigen persoonlijke ontwikkelreis die ik de afgelopen ruim 15 jaar heb mogen beleven. Kort gezegd komt het erop neer dat ik me vroeger geheel liet leiden door twee woorden: ‘zie me’. Ik zocht bevestiging buiten mezelf (‘waardeer me’) en wilde voorkomen dat ik anderen teleurstelde (‘vind me aardig’). Je zou kunnen stellen dat alle dingen die ik ondernomen heb de afgelopen jaren, al het werk dat ik heb gedaan in het teken stonden van mijn weg naar binnen, van mijn ontwikkeling van hoofd naar hart, naar meer compassie- en liefdevol naar mezelf kunnen zijn. Het effect? Ik kan nu met recht tegen mezelf zeggen:

-        Ik zie me

-        Ik waardeer me

-        Ik vind me aardig

Hoewel dit geen ‘eindstation’ is, het is immers nooit klaar, is er een sterk merkbaar effect: ik voel me innerlijk meer vrij, ervaar meer innerlijke rust en kan mezelf makkelijker en duidelijker uiten. Anders gezegd, mijn heelheid is ruimer. Mijn zielsmissie is niet voor niets ‘ik nodig uit tot heelheid’; het is mijn grootste gift aan een ander én, tegelijkertijd, mijn eigen grootste uitdaging.

Afgelopen donderdag en vrijdag rondden deelnemers na precies één jaar het Transformational Presence Facilitatie Programma af. Ook zij zijn een persoonlijke ontwikkelreis met zichzelf aangegaan. Iedere deelnemer nam op haar of zijn eigen wijze de ruimte om te laten zien en te laten ervaren wat de essentie van die reis was.

‘Ik ben nu volledig loyaal aan de plek die ik in te nemen heb’, vertelde één deelnemer. Een ander gaf aan ‘meer zelfvertrouwen’ te ervaren. Weer een ander voelt zich nadrukkelijker en eerst verbonden met zichzelf om van daaruit eenvoudiger en diepgaander de verbinding met de ander aan te kunnen gaan.

De kracht van het zijn, van volledig aanwezig kunnen zijn vanuit een innerlijke staat van vrijheid, om van daaruit als facilitator ruimte te bieden aan wat er ook maar is en wil ontvouwen, dát maakt het verschil.

Het waren twee prachtige dagen. Het is zó mooi om te zien hoe iemand echt thuiskomt bij zichzelf en in de aanwezigheid van anderen daar op unieke en authentieke wijze uiting aan te zien en horen geven. In de kern gaat het voor mij om zo volledig mogelijk mens te zijn; dat maakt dit werk intens waardevol.

-        Hoe ben jij zo volledig mogelijk mens?

-        Welke drempel ervaar je mogelijk in jezelf om jezelf dat toe te staan?

-        Wie word je daarin gevraagd te zijn?

-        Wat is een eerste stap om die drempel wat lager te maken?

Reflecteer de komende week eens op deze vragen. Ik ben benieuwd wat dit in je oproept.

Ik wens je veel liefde en compassie voor jezelf!