‘Ik moet nú een onderwerp hebben voor mijn blog!’ Het is maandagochtend, de deadline aan het einde van de dag voor het inleveren van mijn blog nadert.

Ik heb nog steeds geen idee waar dit stuk over moet gaan. Mijn gedachten zijn zeer gefocust: ‘ik moet nú een onderwerp hebben’. Er komt niets…

Even ter achtergrond, meestal ga ik op de donderdag of vrijdag vóór de maandag eens rustig zitten om te kijken wat me de afgelopen twee weken is opgevallen. Dit kan een gesprek zijn, een inzicht uit een krantenartikel of een passage uit een boek, een interessante quote, een gebeurtenis in een coachingsessie of bijvoorbeeld iets wat is voorgevallen in een sessie van één van mijn Transformational Presence programma’s. Het maakt eigenlijk niet uit, zolang het maar iets is wat ik heb opgemerkt waarbij ik een link leg met de toepassing van het gedachtegoed van Transformational Presence in het leven van alledag, zodat je jezelf meer in lijn brengt met de stroom van en met de co-creatie met het leven zelf.

Deze keer is alles anders. Een rustig moment op donderdag of vrijdag was er deze keer niet bij, ik maakte andere dingen belangrijker. ‘Er komt wel een moment in het weekend’, was de gedachte die al snel opkwam (hmm, uitstelgedrag, niet onbekend!).

Ook in het weekend: niets…

De maandagochtend vliegt voorbij, de deadline knaagt aan alle kanten, toch kan ik me er niet toe zetten. Na de lunch ga ik wandelen, mijn normale rondje van zo’n 25 minuten. Dat stimuleert doorgaans mijn inspiratie. Maar nu draaien mijn gedachten op volle kracht: ‘er moet nú een onderwerp komen! ‘Als ik maar een onderwerp heb, dan komt de tekst wel vanzelf’, praat ik mezelf moed in.

Dan, ineens, heb ik mezelf door. Of beter, hoe ik mezelf met mijn denken klemzet. ‘Ik ben het verschijnen van mijn blog-onderwerp aan het afdwingen’, dringt het tot me door. En, zoals ik al een aantal jaren weet en heb ervaren: dat werkt niet. Toch is dit oude patroon er weer in geslopen. De druk werd de afgelopen dagen groter en groter (puur zelfgecreëerde druk, maar toch!) en wat gebeurt er: mijn oude patroon van ‘mijn weg eruit denken’ (dat ik dacht al lang achter me te hebben gelaten) steekt weer hardnekkig de kop op!

‘Overgave’, denk ik en ik instrueer mezelf: ‘ontspan, sta open, wees nieuwsgierig en laat het gewoon tot je komen’. Ik loop door, ik verschuif mijn aandacht naar wat ik waarneem, ik voel de koude wind op mijn wangen, de krachtige winterzon op mijn huid en … ineens is mijn onderwerp helder: precies dit, wat er nú gebeurt!

Herken je bij jezelf dat je mogelijk de neiging hebt ‘harder’ te gaan denken als er enige druk is? Of dat ‘harder’ of ‘je weg eruit’ denken sowieso iets is wat vaak voorkomt?

En wellicht herken je dat ‘afdwingen’ wel, met andere woorden ‘het leven vertellen wat er moet gebeuren’?

Mocht dit allemaal niet onbekend voorkomen, ga dan deze week eens een ‘experiment met jezelf’ aan:

• Herken bij jezelf wanneer je ‘harder’ gaat nadenken om iets op te lossen. Bewustzijn is de eerste stap van alle verandering!
• Adem op dat moment eens rustig in en uit, erken dat dat is wat er gebeurt zonder enig oordeel of zelfverwijt
• Adem dan in en uit via je hart en stel jezelf open. Zet m.a.w. je ‘ontvankelijkheidsmodus’ aan en wees nieuwsgierig
• Laat de ingeving in welke vorm dan ook (een woord, een beeld, een gevoel, geluid of anderszins) gewoon in je opkomen
• Je hoeft niet te begrijpen waar de ingeving vandaan komt, maar neem deze serieus en verbind er een actie aan.
• En merk op wat het je brengt, het kan je zomaar positief verrassen!

Ik wens je deze week veel experimenteer-plezier!

‘Een absolute aanrader voor iedere coach, coachend leidinggevende en iedereen die een ‘next step’ in zijn leven en werken wil bereiken.’

Ans Tros
Oprichter en creatief directeur van SchoolvoorCoaching