Hoe kijk jij terug op het afgelopen jaar? Ben je mogelijk ergens trots op? Of kijk je met veel plezier terug op een bijzondere reis of ben je wellicht tevreden over iets, het bereiken van een bepaalde mijlpaal bijvoorbeeld of het halen van een diploma? Of zijn er misschien dingen waar je met spijt of schaamte op terugkijkt?  

Wat trekt jouw aandacht als je terugkijkt op 2023?  

Er zijn vele manieren om terug te blikken. Eén bijzondere, krachtige manier, de ‘zijnsreflectie’, reik ik je hier graag aan. Transformational Presence heeft mij geleerd dat, gegeven de situatie waar ik me in bevind en de ontwikkeling die daarbinnen in de kern waarneembaar is, ik kan kiezen hoe ik me daartoe wil verhouden. En vanuit die keuze wie ik wil zijn volgt op natuurlijke wijze het gedrag dat daarbij hoort. Hetgeen een andere uitkomst oplevert en een andere ervaring. Met andere woorden, het doen volgt uit het zijn.  

Wetende dat het leven circulair is (en niet lineair) werkt het ook andersom. Wat je doet beïnvloedt wie je bent of aan het worden bent. Vanuit dit perspectief komt de volgende reflectievraag naar boven: 

• Wie ben ik geworden door de activiteiten die ik heb ondernomen? 

Als ik op die manier terugkijk op het afgelopen jaar springt er één gebeurtenis voor mij uit, de Transformational Presence Global Gathering. Met ruim 75 mensen uit zo’n 15 landen kwamen we eind september samen in Krakau, Polen. Gedurende drie dagen had ik samen met mijn collega Joanna Maria Zawada de rol van dagvoorzitter. Dat ik daar vanuit rust en zelfverzekerdheid met veel plezier kon staan is een lange ontwikkelingsweg geweest.  

Ik weet nog goed dat ik bij spreekbeurten op de lagere school alles helemaal uit mijn hoofd opdreunde, terwijl ik mijn ogen gericht hield op een plek op de achterste muur van het klaslokaal. Doodsbenauwd als ik was om mijn klasgenoten aan te kijken. Ik mocht van mezelf absoluut geen fouten maken, want dat stond gelijk aan ‘falen’ en de enige manier die ik toen kende was alles uit mijn hoofd leren. Hieraan ten grondslag lag een grote onzekerheid; mezelf zichtbaar maken voor een groep was de ergste opdracht die ik toen, als ca. 10- of 11-jarige kon krijgen.  

Door mezelf steeds opnieuw in situaties te brengen waarin ik voor een groep iets kon presenteren of faciliteren heb ik, letterlijk stap voor stap, geleerd om me niet bekommeren om wat anderen mogelijk denken en steeds meer volledig aanwezig te zijn. Hoe rustiger en vrijer ik in mezelf werd, hoe makkelijker mijn kwaliteiten als humor en kunnen aanvoelen wat een groep nodig heeft, naar boven en tot uitdrukking kwamen. Niet altijd even makkelijk, maar een geweldig mooi proces. Wat een plezier om vanuit vrijheid helemaal jezelf te kunnen zijn! 

Ging daarmee alles goed? Nee, zeker niet. En dat hoeft ook niet. De kern voor mij is dat ik mag leren en mezelf mag ontwikkelen door de projecten en activiteiten die ik onderneem. Dáár ligt de focus, niet op de prestatie.  

Als jij terugkijkt op 2023: wie ben jij geworden? Anders gezegd, welke zijnskwaliteiten heb je (nog) meer ontwikkeld? En welke activiteiten of projecten hebben die ontwikkeling mogelijk gemaakt? 

Op dezelfde manier kun je ook een doorkijkje naar 2024 maken: 

• Welke zijnsontwikkeling ligt er voor jou in het verschiet? Wat voel je aan als jouw volgende stap in (nog) meer volledig jezelf zijn? 
• En welke projecten of activiteiten kun je gaan ondernemen om die ontwikkeling mogelijk te maken? 

Wellicht is er de komende week wat tijd en ruimte onder de kerstboom om eens in alle rust te zijn met deze vragen. En dan nieuwsgierig te zijn wat er aan jou duidelijk wil worden.  

Ik wens je heerlijke feestdagen toe!