Wat maakt een middag met de Transformational Presence gemeenschap zó bijzonder?

Op 5 november kwamen we met ruim 30 mensen samen voor een middag waarin samenspel, ervaren en verkennen centraal stonden. Ik heb er wederom enorm van genoten! In deze blog ga ik op zoek naar die specifieke kenmerken die mogelijk maken dat iedere deelnemer op zijn of haar eigen manier kan thuiskomen bij zichzelf. Wat is de essentie?

Een belangrijk aspect is dat het altijd verkennend is, voorwaarts gericht. Het gaat nooit over het verleden, niet over wat je al bedacht hebt of hoe je over iets denkt. Het gaat niet over overtuigen; de inhoud die je bezighoudt vormt slechts de context van je verkenning. Je wordt uitgenodigd om voluit nieuwsgierig te zijn, met interesse en belangstelling open te staan voor nieuwe informatie. Er zijn geen verwachtingen, niet over wat je zou ‘moeten’ of ‘willen’ ontdekken. Ook geen verwachtingen naar elkaar. Er is geen goed of fout, geen prestatie of norm waar je aan zou moeten voldoen. Je mag in vrijheid en in aanwezigheid van elkaar op verkenning.

De oefeningen zorgen voor een belichaamde ervaring; de aandacht wordt als vanzelf verplaatst van hoofd naar hart, buik en het hele lichaam. Je stemt af op de stroom van het leven zelf, op wat het leven jou te vertellen heeft. Je luistert, voelt aan, ontvankelijk voor nieuwe informatie die op verschillende manieren tot je kan komen. Voor mij gaat dat meestal in woorden of beelden. Maar het kan ook een gevoel zijn of een geluid, of iets anders.

Door te verstillen en te vertragen lijkt de tijd zich te verruimen. Ik ben telkens weer verrast over hoe weinig energie de middag kost (sterken nog, mijn energieniveau stijgt), hoe rustig en kalm het tempo is waarop we werken en hoeveel we in korte tijd ervaren. En hoe tamelijk eenvoudig situaties helder worden.

Als groep, deze keer onder de liefdevolle en kundige begeleiding van Magali de Rooy en Eline Filius, creëerden we gezamenlijk de voorwaarden om innerlijke verschuivingen mogelijk te maken. Verschuivingen die je in de regel niet ‘zag aankomen’, waarvan je soms niet eens wist dat ze bestonden. Maar achteraf voel je je lichter, of het is rustiger, stiller in je hoofd. Soms is er innerlijk meer ruimte gekomen. Of voel je je steviger in je lichaam, zelfverzekerder.

Het is de magie van ‘je hoofd even uitzetten’, van acceptatie wat is, je hart openzetten en open staan voor wat er wil gebeuren. En zo oordeelvrij op verkenning gaan. Met als effect het gevoel van helemaal thuiskomen bij jezelf, terug verbinden met jezelf om van daaruit, van binnen naar buiten, helderheid te ervaren in wie je mag zijn en de stappen te (durven) zetten die daar als van-zelf (!) uit voortvloeien.

Er zit een enorme kracht om, in aanwezigheid van een ander of anderen, te mogen zijn wie je bent, gezien en gehoord worden zonder ergens aan te moeten voldoen. En op die manier die ruimte ook aan jezelf te schenken: jezelf te zien en te horen en jezelf te mogen zijn, van jezelf. Dát is thuiskomen bij jezelf.

In hoeverre sta jij jezelf toe om thuis te komen bij jezelf? En wat is daar eventueel voor jou voor nodig?

Sta deze week eens stil bij deze vragen en wees gewoon nieuwsgierig naar wat er in je opkomt. Laat je innerlijke wijsheid jou vertellen wat belangrijk is voor jou om te weten. En stel je dan de vragen:

- wie word ik daarin gevraagd te zijn? Met andere woorden, hoe mag ik mezelf (meer) laten zien?

- wat is een eerste stap die ik gevraagd word te zetten?

Ik wens je veel plezier in deze ontdekking!

P.S.: Dank aan Sascha Krijger voor de top-organisatie van de middag en dank aan Magali en Eline voor de krachtige en speelse begeleiding!