Door welke lens kijk je naar willekeurig welke situatie? Door de lens van de handelende persoon (jij of de ander) en jouw mening of oordeel daarover of door de lens van: wat dient hier? Wat voelt kloppend hier?
We zijn als mens doorgaans gewend om ergens een mening of een oordeel over te hebben. Dat gaat eigenlijk heel automatisch. Er gebeurt iets in je familie, op het werk of in de maatschappij en je bepaalt direct je standpunt: ben ik het er mee eens of juist niet, vind ik het goed of had het in mijn ogen eigenlijk niet mogen gebeuren?
Iemand, bijvoorbeeld een politicus of een leidinggevende op het werk, neemt een besluit of voert iets uit en onwillekeurig gaan je gedachten naar de vraag: had ik zelf in deze situatie ook zo gehandeld of had ik iets anders gedaan? En wellicht ga je nog een stap verder: ‘hoe haalt zij het in haar hoofd om dat besluit te nemen? Is zij nou helemaal…’. Op zo’n moment gaat je oordeel met je aan de haal.
Soms zijn oordelen ook juist heel dienend. ‘Is de weg vrij, kan ik oversteken?’ ‘Is deze sla nog wel goed en niet al bedorven?’ ‘Is mijn blessure al voldoende hersteld om te kunnen gaan sporten?’ ‘Ik kan met mijn gesnotter en genies beter thuis blijven werken vandaag.’
Het bewustzijn wanneer je oordeel dienend is en wanneer eigenlijk niet is een eerste stap. Wat nu te doen als je merkt dat jouw oordeel, bijvoorbeeld in sociale interacties, de ander onnodig grieven of ervoor zorgt dat jezelf uit je kracht gaat?
Een manier om daarmee om te gaan is jezelf eerst af te vragen: wat is er voor mij nodig om, in een specifieke situatie, vanuit een plek van ‘niet-oordelen’ de situatie waar te gaan nemen? Wellicht geeft het oordeel je een bepaalde houvast (of zelfs identiteit) en mag je die los gaan laten, of is er een vorm van acceptatie nodig dat de situatie nu eenmaal is zoals deze is?
Na deze eerste vraag volgt dan de tweede vraag: wat wil hier gebeuren dat ondersteunend is voor het grotere geheel? Anders gezegd, wat zorgt er in deze situatie voor dat de energie op een constructieve manier gaat of blijft stromen? Het antwoord op deze vraag komt doorgaans niet vanuit het hoofd, maar meer vanuit het hart. Bij het jezelf stellen van deze vraag is het dan ook nodig je te verbinden met je hart en het antwoord als vanzelf in je op te laten komen.
De plek van waaruit je deze tweede vraag stelt zou je ‘liefdevol onderscheiden’ kunnen noemen. Klopt het? Of klopt het niet? Dient het of dient het niet? ‘Liefdevol onderscheiden’ is geen bestemming. Er is sprake van een circulair model: een reis van oordelen naar niet-oordelen naar liefdevol onderscheiden en weer terug naar oordelen.
Door deze reis telkens opnieuw te ondernemen versterk je je bewustzijn in het moment zelf dát je oordeelt en zie je steeds scherper wanneer dit dienend is en wanneer juist niet. Je vergroot je vermogen om niet te oordelen en steeds meer vanuit ‘liefdevol onderscheiden’ je leven te leiden.
Door de lens van ‘liefdevol onderscheiden’ toe te passen neem je automatisch de rol op je die jou past, zonder gehechtheid op een bepaald resultaat. En neem je verantwoordelijkheid voor jouw rol in de situatie met betrekking tot het vormgeven aan het zich ontvouwend potentieel. Dit genereert een diep gevoel van innerlijk vrijheid en zingeving.
Stel jezelf eens een wereld voor waarin steeds meer mensen de lens van liefdevol onderscheiden gebruiken. Hoe zou dat zijn, welk verschil zou dat maken?
Wellicht is 2023 het jaar waarin een doorbraak op dit gebied mogelijk wordt. Welke rol past jou hierin?
Ik wens je een liefdevol en onderscheidend 2023!
