‘Hoe kan ik er voor zorgen dat ik een plan maak voor de komende 5 jaar en toch de ruimte blijf bewaren om flexibel te zijn?’ Deze vraag kwam onlangs op in een intervisiebijeenkomst als onderdeel van het programma ‘Jezelf Onderdompelen in Transformational Presence’.
Wat opviel was dat andere deelnemers, onafhankelijk van elkaar, worstelden met hetzelfde onderliggende thema: ‘hoe kan ik het meebewegen met wat het leven op mijn pad brengt in balans brengen met mijn behoefte aan een helder plan voor de nabije toekomst?
Er zijn twee benaderingswijzen van het leven die naast elkaar bestaan en beide, soms zelfs tegelijkertijd, toegepast kunnen worden én elkaar als in een dans kunnen versterken. Enerzijds het in het nu zijn en waarnemen wat er gebeurt, wat de situatie van je vraagt en daarin meebewegen en zo doende leren, jezelf ontwikkelen en op die manier een bijdrage leveren aan een groter geheel. Anderzijds een helder plan maken, concrete acties formuleren en zo, stap voor stap, ergens vorm aan geven, iets realiseren.
De gevoelde onrust, zoals bij de deelnemers aan het programma, komt vaak voort uit een onderliggende behoefte aan houvast, de gewoonte een bepaalde ‘grip’ op het leven te hebben. En als westerse mens zijn we gewend die houvast veelal buiten onszelf te zoeken (bijvoorbeeld in een 5 jaren-plan). De uitnodiging kan dan zijn om die houvast ook binnen jezelf te vinden en meer te vertrouwen op jezelf en het leven.
Kiemrust
Ook kan het zo zijn dat het simpelweg nog even geen tijd is voor concrete plannenmakerij. Je ervaart een liminale ruimte, de ruimte waarin dat wat geweest is achter de rug ligt, maar dat wat komen gaat zich nog niet aandient. Een tijdje terug noemde één van mijn deelnemers dat ‘kiemrust’, de tijd tussen het planten van een zaadje en de ontkieming ervan.
Er is nóg een optie en dat is houvast vinden in je levensmissie. Je levensmissie is één krachtige zin die de essentie weergeeft van wat je hier in dit leven mag bijdragen. De oefening is dan om, vanuit je levensmissie, jouw overall en hogerliggend doel, aan te voelen wat bij je past, wat voor jou klopt en dan dát te volgen. Je levensmissie wordt op die manier je leidraad, je toetssteen en je kompas.
Een voorbeeld: mijn levensmissie is ‘ik inspireer en nodig uit tot heelheid’. Hieraan toets ik alles wat er op mijn pad komt. De inspiratie om tweewekelijks een blog te schrijven voldoet hieraan. Mijn opleidingsprogramma’s over intuïtief coachen zijn hiermee geheel in lijn. Ook als anderen me uitnodigen samen te werken pak ik dit kompas erbij. Zo vroeg Petra Peltenburg mij bijvoorbeeld een vierdaagse over potentieelgericht coachen op loopbaanvraagstukken met haar te ontwikkelen en te geven. En Peter Plusquin stelde voor volgend jaar een driedaagse workshop over het Ontdekken van je Levensmissie te organiseren: beide passen geheel bij mijn levensmissie.
Sta deze week eens stil bij jezelf: hoe ervaar jij die balans tussen plannen maken en luisteren naar wat er wil gebeuren? Slaat deze weleens door in alleen plannen en actie, actie, actie? Of ervaar je ook soms dat je enigszins vast lijkt te zitten? Dat je even geen zicht hebt op waar je de komende periode je focus op wilt leggen? Of dat je mogelijk het gevoel hebt een beetje ‘op drift’ te zijn?
Hoe ga je daar dan mee om? Wat is dan jouw houvast of kompas?
Ik ben benieuwd tot welke inzichten je komt!
