En toen zat de coachee helemaal vast, muurvast.
Afgelopen week was de start van de 4e groep in het opleidingsprogramma ‘Intuïtief Coachen op basis van Transformational Presence’. In één van de partnercoach-sessies ontstond een situatie waarin de coachee helemaal ‘vast’ zat.
Dit is voor veel coaches en andere begeleiders een herkenbare situatie. De vraag is: wat doe je dan?
Of ligt daar eigenlijk nog een vraag vóór?
In zo’n moment gebeurt er doorgaans heel veel (schijnbaar) tegelijkertijd. Als coach kun je iets gaan denken in de trant van: ‘ik doe iets niet goed, dit was niet de bedoeling, dit had ik moeten voorkomen, ik moet nú een oplossing bedenken, wat is nu een goede vraag om haar hier uit te krijgen?’ of iets van soortgelijke strekking. Met andere woorden, je gaat naar je hoofd, je oordeelt dat de situatie er eigenlijk niet had moeten zijn, je veroordeelt daarbij ook mogelijk jezelf en hoopt in je hoofd een oplossing te vinden. Je hartslag gaat omhoog, je blik vernauwt. Er is, kortom, enige sprake van stress.
Transformational Presence biedt jou als coach of begeleider een andere benadering. Je bent als coach volledig aanwezig bij wat is, in dit geval het ‘vast’ zitten en ziet dit, zoals je alles wat in een coachsessie omhoog komt, gewoon als informatie. Het mag er allemaal zijn. Je bent en blijft liefdevol en vanuit rust aanwezig bij wat is. En je bent nieuwsgierig naar wat die ‘stuckness’ de coachee te vertellen heeft. Vanuit vertrouwen dat je coachee prima in staat is om de voor haar aanwezige informatie te ontvangen en vanuit het besef dat alles energie in beweging is, ga je verkennen wat er in deze ‘vast-zit-situatie’ wil gebeuren.
Wie word ik hierin gevraagd te zijn?
‘Wat doe je dan?’ is dus niet de eerste vraag. De eerste vraag is: wie word ik als coach of begeleider hierin gevraagd te zijn? Met andere woorden, welke houding of rol mag ik hierin aannemen of welke kwaliteiten mag ik van mezelf hierin meer op de voorgrond plaatsen?
Het draait er in essentie allemaal om hoe je je aandacht richt. Zie jij wat er wél is en ben je nieuwsgierig en voorwaarts gericht of kijk je naar wat er mogelijk ontbreekt of er eigenlijk vanuit een bepaalde verwachting (al of niet) had moeten zijn?
Transformational Presence nodigt je uit te leven vanuit een open, verkennende houding in plaats van iets te verwachten dat er zou moeten zijn of komen. Het laatste leidt in de regel tot vergelijken en (be-) of (ver-)oordelen en, als het er niet is, tot teleurstelling. Het eerste leidt tot verwondering en leren. Het kunnen aanvaarden in de zin van ‘alles mag er zijn’ is dan vele malen makkelijker of, wellicht beter gezegd, de deur naar kunnen aanvaarden wat is, wordt in de eerste houding wijd open gezet.
Wees je de komende weken eens bewust hoe jij je aandacht richt. Als je opmerkt dat je teleurgesteld of boos bent over een bepaalde situatie of dat je vanuit gewoonte direct in de ‘quick fix-modus’ schiet, neem dan eens afstand, zoom eens even helemaal uit en stel je dan de volgende vragen:
- Wat trekt mijn aandacht hierin?
- Welke lering word ik gevraagd hieruit te trekken?
- Wat is een eerste stap die ik daarin kan zetten?
En neem je dan direct voor om deze open, verkennende houding in alles wat je doet en onderneemt met je mee te nemen. Het effect kan je zomaar verrassen!
Ik wens je veel ontdekkingsplezier!
