“Ik kom vanuit een verleden dat me heeft geleerd…te presteren”. In de oefening ‘Voorwaarts Leren’, die ik vorige week begeleidde tijdens de tweewekelijkse sessie van het jaarprogramma Intuïtief Coachen op basis van Transformational Presence, gaan we bewegend in de ruimte fysiek op verkenning in het verleden, het heden en de toekomst.
Eén van de vragen is wat je achter je mag laten in het verleden. Op dat moment werd ik me nog nadrukkelijker bewust van mijn zelf-opgelegde prestatiedrang, van vroeger uit. En het vernauwende, gespannen en stressvolle gevoel dat dit bij me oproept. En dat dit in sommige situaties toch nog de kop op kan steken.
De afgelopen 20 jaar heb ik die prestatiedrang getransformeerd door mezelf steeds meer toestemming te geven te mogen leren, door nieuwsgierig te verkennen en ontdekken. In welke situatie dan ook. Dat heeft me veel innerlijke rust en een sterker gevoel van zelfvertrouwen gegeven, en, paradoxaal genoeg, betere prestaties door minder met het resultaat bezig te zijn. Maar bij tijd en wijle sluipt de ‘oude’ neiging tot ‘moeten presteren’ weer mijn denkende geest binnen.
Ergens helpt het mij om mijn energie te mobiliseren en focus aan te brengen in wat ik doe. Maar voornamelijk leidt mijn gedachte van ‘moeten presteren’ tot allerlei ongewenste effecten, zoals:
- Denken het / alles alleen te moeten (kunnen) doen
- Alle onheil denken te moeten voorkomen of vóór zijn (o.a. scenario denken)
- Slechts herhalen wat ik al kan of weet, geen vernieuwing
- Me verzetten tegen wat is
- Vermijden
- Zelf-twijfel, onzekerheid
- Energie-lek
Herken je enige van deze effecten? Of misschien wel allemaal?
Ik merk het bijvoorbeeld op als ik midden in de nacht wakker word en direct aan een bepaalde opdracht denk waar ik me niet helemaal senang voel in de rol die ik daar heb. Dan word ik uitgenodigd door de situatie om me te verankeren in mijn eigen kracht in plaats van (oud patroon) denken te moeten voldoen aan een bepaald beeld dat ik zelf heb of waarvan ik denk dat anderen dat hebben. Dan kom ik weer in mijn prestatie-modus vanuit mijn hoofd. En daar ligt niet mijn kracht.
Het vraagt van me helder te zijn in hoe ik aanwezig wil zijn, vanuit welke energie ik mezelf wil laten zien, los te komen van welk bedacht resultaat dan ook en mijn aandacht te richten op wat er is en aan te voelen wat er zich aan het ontvouwen is. Oftwel, een open mind en hart te hebben, voluit nieuwsgierig te zijn naar het potentieel.
Hoe ga jij om met het fenomeen ‘willen presteren’ of ‘denken te moeten presteren’? Hoe helpt het jou? En hoe kan het ook een valkuil zijn?
Oefen jezelf eens deze week met waarnemen wanneer je in de vernauwende fuik van (moeten of willen) presteren terecht bent gekomen. Om dan, bewust, een keuze te maken je aandacht te verleggen naar nieuwsgierig zijn en willen ontdekken wat er, op een andere of diepere laag, écht gaande is.
Ik wens je daarbij veel plezier!
Ik wens je deze week veel kracht en liefde toe!
