Afgelopen zondag tijdens mijn hardlooprondje zag ik mezelf ineens rechtdoor gaan in plaats van linksafslaan, wat ik normaal altijd doe. En verderop sloeg ik weer linksaf waar ik anders rechtdoor was gegaan. Uiteindelijk liep ik een geheel nieuwe route. Het was heerlijk!
Heel verfrissend om anders te lopen dan ik gewend was en ineens heel andere dingen op te merken. Zo zag ik bijvoorbeeld een stukje bos wat me eerder nog niet was opgevallen.
Doorgaans houd ik ervan mijn dag van tevoren enigszins te plannen. Weten wat ik ga doen geeft me houvast en brengt structuur. Het zorgt er ook voor dat ik dingen realiseer; stap voor stap naar mijn doel toewerken geeft rust en voldoening. Misschien herken je dat wel.
Maar geregeld mezelf toestaan om dingen te laten gebeuren, zonder plan vooraf, werkt enorm verfrissend. In plaats van gericht te zijn op output, op iets wat ik wil bereiken, ben ik ontvankelijk voor wat er komen gaat. Later diezelfde ochtend merkte ik dat diezelfde ontvankelijke houding nóg een voordeel heeft: door zonder plan te gaan doen wordt als vanzelf een weg voorwaarts helder. In de tuin staan namelijk leilindes die elke winter gesnoeid moeten worden. Zeker bovenop de stammen staan ongelooflijk veel takjes. Als je er van tevoren naar kijkt lijkt er geen doorkomen aan. Zonder plan gewoon gaan knippen blijkt een geweldige aanpak. Door één takje weg te knippen ontstaat de ruimte om bij een volgend takje te kunnen; iedere keer opnieuw dient het volgende te knippen takje zich aan.
En zo werkt het eigenlijk ook in alles. Soms plannen en van binnen naar buiten stappen zetten en soms luisteren en aanvoelen wat er wil gebeuren en daarin meebewegen (van buiten naar binnen), waardoor de stappen voorwaarts vanzelf helder worden. En ik merk dat daardoor de houvast en het vertrouwen in mezelf sterker is geworden, vanuit een soort van overgave aan wat is. Door vaker te luisteren naar wat er wil gebeuren en daar gehoor aan geven is het leven lichter en eenvoudiger geworden.
Je kunt natuurlijk een hele dag plannen (!) om te laten gebeuren. Je kunt ook in de dag zelf de afwisseling ervaren van ‘geplande tijd’ en ‘laten-gebeuren-tijd’, zodanig dat je er een soort dans van maakt.
Gun jezelf de komende week eens wat ‘spontane, laten-gebeuren-tijd’, of het nu een dag is of ‘gewoon’ een paar uren of momenten in een dag. Wees ontvankelijk voor wat er wil gebeuren, pik signalen op en geef daar gehoor aan. Zie je de zon doorbreken en voel je de neiging opkomen om naar buiten te gaan? Niet meer nadenken, trek je jas aan en ga lekker wandelen en sla dan eens een paar keer verrassend een andere weg in dan je gewend bent.
En merk op wat het met je doet.
Ik wens je heel veel plezier!
