Blog

Een voorbeeld: op 13 en 14 januari startte de tweede leergroep met het jaarprogramma Intuïtief Coachen op basis van Transformational Presence. Aan het begin van de 2^e dag, die gaat over het versterken van je intuïtieve vermogens, liet ik ter introductie een kort filmpje zien van Louie Schwartzberg (‘Hidden miracles of the natural world’). Om te oogsten hoe eenieder dit ervaren had, stelde ik na afloop de vraag: ‘Wat gebeurt er in je, bij jou als je deze film ziet, wat merk je op?’

Er gebeurde iets subtiels in de energie in de groep

Eén van de deelnemers reageerde met de opmerking: ‘Ik vond het een beetje een saaie film’. En hoewel dit zonder twijfel een oprechte typering was voortkomend uit zijn beleving, gebeurde er iets subtiels in de energie in de groep. Het was alsof er iets stopte, een voorwaartse ontdekkende flow van energie die een halt werd toegeroepen, tot stilstand werd gebracht.

Hij vervolgde met wat hij ervaren had (‘dezelfde dingen in één waardoor je niet echt in het onderwerp getrokken wordt, een beetje hier een beetje daar’) en de energie kwam weer wat op gang. Ik vroeg hem ‘Wat was de strekking van het verhaal?’ ‘Dat er nog veel te ontdekken is’. Een andere deelnemer vulde direct aan: ‘dat er veel meer is dat je niet ziet dan wat je wel ziet, dat er zoveel meer is aan potentieel waar je je niet direct bewust van bent’. En de voorwaartse energie stroomde weer als tevoren.

Wat gebeurde hier? Iets als ‘saai’ typeren is een oordeel. Het uitspreken van een oordeel brengt de ontvanger van het oordeel snel in een ‘onder’-positie (bijv. ‘ik heb iets niet goed gedaan, ik had deze film niet moeten laten zien’) of in een ‘boven’-positie (‘Saai? Dan heb je de film niet goed begrepen, ik zal je eens vertellen hoe het zit’). De gelijkwaardigheid in de relatie komt direct onder spanning te staan en beide mogelijke reacties zijn niet ondersteunend aan het gezamenlijke, voorwaartse proces.

Een oordeel kan alles vastzetten.

Een oordeel zorgt er (vaak) voor dat je in een paradigma komt ‘zo is het en niet anders’, van gelijk willen hebben, van de ander willen overtuigen. Een oordeel kan alles vastzetten. Het ontneemt ons de mogelijkheid verder te kijken, nieuwe informatie te ontdekken.

Nu is dit uiteraard maar een klein voorbeeld, maar op ruimere schaal kunnen het hebben en uiten van oordelen grote impact hebben. Het huidig tijdsgewricht geeft daar vele voorbeelden van. Het paradigma van gelijk willen hebben, overtuigen, afzetten tegen, onderscheid maken en be- en veroordelen leidt in de regel slechts tot verwijdering, verwijdering niet alleen van de ander, maar uiteindelijk ook verwijdering van jezelf. Je gaat weg van je eigen ervaring, trekt een conclusie of komt tot een oordeel en dat wordt dan jouw waarheid die je gaat uitdragen en, mogelijk, verdedigen.

Het delen van je beleving daarentegen, wat iets in jou teweeg heeft gebracht, wekt juist interesse en belangstelling op. Er ontstaat mogelijk herkenning en brengt meer onderlinge verbinding tot stand. De energie die ervaren wordt is voorwaarts gericht en hoger, fijner, prettiger.

Hoe vaak plak jij een label of oordeel op een situatie? En ben je je bewust van het effect daarvan? Neem deze week eens bewust de tijd om waar te nemen wanneer je oordeelt over een situatie (of een persoon) en wat daarvan het effect is. En stel jezelf dan vervolgens één van deze vragen:

• Wat merk ik op?
• Wat trek mijn aandacht of wat valt me op?
• Hoe ervaar ik de situatie waar ik me in bevind?
• Waar word ik me nu bewust van?

Deze krachtige vragen nodigen je uit je bewustzijn over de situatie te verruimen. Ze ondersteunen je op zoek te gaan naar nieuwe informatie én een voorwaarts gerichte beweging te versterken.

Kijk eens wat het je brengt, ik wens je veel plezier!