Ben je bezig met presteren of mag je van jezelf ontdekken?
Eén van de thema’s die centraal staan in het intuïtief coachen is het bewustzijn hoe je als coach aanwezig bent tijdens een coachgesprek.
‘Moet’ er iets gebeuren of ben je vrij om iets te laten gebeuren?
Ben je bezig met het werken naar een specifieke uitkomst (bijvoorbeeld omdat je dat je coachee gunt) of ben je onthecht van enig beoogd resultaat?
Denk je iets te moeten weten of kunnen (omdat je dat van jezelf verwacht of omdat je denkt of aanvoelt dat je coachee dat van jou verwacht) of ben je 100% nieuwsgierig en ga je op verkenning om willekeurig welke informatie te verzamelen?
Net voor de Kerstdagen was de 3e bijeenkomst van het online jaarprogramma Intuïtief Coachen op basis van Transformational Presence. Naar aanleiding van een vraag van één van de deelnemers ontspon zich een heel boeiende uitwisseling over hoe je aanwezig bent als coach en wat daarin de kernelementen zijn.
Alles wat je coachee naar voren brengt te zien als informatie (zonder oordeel van goed of fout of beter), diepgaand betrokken te zijn zonder zelf emotioneel vertstrikt te raken blijkt telkens opnieuw een uitdaging.
Het blijkt dat hoe minder jij verwacht als coach, of op zoek bent naar een bepaald resultaat of uitkomst, hoe meer jij een open bedding creëert en je coachee veiligheid ervaart. En die veiligheid is een noodzakelijke voorwaarde voor het intuïtief op ontdekkingsreis te kunnen gaan. Deze open, oordeelloze, accepterende houding ondersteunt dat je coachee merkt en ervaart dat hij niets hoeft te presteren, dat er niets is waar hij aan moet voldoen. Je coachee merkt dat hij volledig in rust mag zijn en van daaruit mag gaan ontdekken. Open mogen staan in de ontvangende modus…
En dan kan er magie ontstaan…plotse diepe inzichten, een doorvoelde innerlijke verschuiving...
Die open, oordeelloze, accepterende, verkennende houding is niet alleen relevant in coaching; in mijn ervaring is deze houding welkom in élk gesprek, élke interactie. Het vormt een uitnodiging aan je gesprekspartner om te mogen zijn wie hij is en om gewoon te mogen zijn met wat is. Het is mogelijk één van de grootste cadeaus die je aan een ander kunt geven.
Ik nodig je deze week (en eigenlijk dit jaar) uit om jezelf stap voor stap te bekwamen in deze houding. Merk eens op hoe je deze week aanwezig bent in gesprekken. En als er een oordeel in het spel is of een bepaald bedacht resultaat, merk het gewoon in alle compassie op, laat het los en zet je nieuwsgierigheid vol aan. En merk dan op wat er in het gesprek verandert…
Ik wens je veel plezier!
