Vorige week had ik een coachgesprek met Eric en daarin gebeurde iets bijzonders.
In eerdere gesprekken had hij zijn levensmissie helder geformuleerd: ‘ik verbind en bied perspectief’.
Hij past dit als manager operations dagelijks toe op de werkvloer, met zijn teamleiders en met zijn uitvoerende medewerkers. Aan de hand van informele gesprekjes maakt hij op een heel natuurlijke manier contact, luistert, ziet verbanden en mogelijkheden en schetst als vanzelf mogelijke oplossingen of vervolgstappen waar dat nodig of passend is.
Maar nu had hij een gesprek waar hij als een berg tegenop zag. Een gesprek met een aantal hoogwaardigheidsbekleders voor wie hij ook een presentatie moest gaan houden. Het verhaal dat hij zichzelf vertelde was dat hij niet goed is in politieke spelletjes. En wellicht belangrijker nog, dat hij een vlekkeloze presentatie moet geven, dat er niets fout mag gaan, dat hij alle antwoorden direct paraat moet hebben op mogelijke vragen die gesteld worden, en ga zo maar door. Zijn oude patroon van ‘moeten presteren’ was alomtegenwoordig. Met als effect innerlijke onrust en een zenuwachtig gevoel in zijn maag.
Ik nodigde hem uit om, in stilte, even afstand te nemen tot zijn beeld van het gesprek. ‘Wat als deze situatie speciaal voor jou is gecreëerd om iets te leren of te ontwikkelen, wat zou dat dan zijn?’ Het bleef even stil…’Ontspannen mezelf te zijn’ zei hij uit het schijnbare niets.
Wie word je gevraagd te zijn?
‘En wie word je daarin gevraagd te zijn?’ ‘Open, nieuwsgierig’, zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Op dat moment realiseerde hij zich dat de uitnodiging van de situatie luid en duidelijk was om zijn levensmissie tot uitdrukking te brengen: ‘ik verbind en bied perspectief’. Meer is er niet nodig.
Of zoals Eric het op dat moment zelf zei: ‘Gewoon aanwezig zijn en dan volgt de rest vanzelf’.
‘Wat is je gevoel nu over het gesprek van volgende week’, vroeg ik hem. ‘Rust, ik krijg er zelfs zin in!’, zei hij met een tikkeltje verbazing in zijn stem.
Het gesprek waar hij als een berg tegenop zag, daar keek hij nu zelfs naar uit! Wat een geweldig mooie verschuiving!
Anders kijken – anders zijn – anders doen
Intuïtief coachen op basis van Transformational Presence nodigt je uit anders te kijken, vervolgens een keuze te maken anders te zijn om daarna anders te doen. Met een ander resultaat en effect als gevolg.
Eric ging in het gesprek van ‘presteren’ (vanuit het hoofd, denken te moeten weten, te moeten kunnen, te moeten voldoen) naar ‘mogen leren’ (open en nieuwsgierig zijn), hij ging van oordelen over zichzelf en zichzelf druk opleggen naar innerlijk vertrouwen en een open mind.
Sta deze week eens stil bij een onderwerp of situatie waarbij je merkt dat je een (sterk) oordeel (over jezelf of over een ander) hebt. Pas het ‘anders kijken – anders zijn – anders doen’ eens toe en merk op wat er verschuift en wat het effect daarvan is op jezelf en je omgeving. Het zou je zomaar kunnen verrassen!
Ik wens je daarbij veel plezier!
