Houd je je in je hoofd wel eens bezig met wat er ‘zou moeten gebeuren’ in een bepaalde situatie? En zorg je er dan wel eens voor dat je alle mogelijke scenario’s van tevoren helemaal hebt doordacht, zodat je (denkt dat je) niet verrast kunt worden? Ik heb het jarenlang gedaan en het kostte me bakken met energie.
In mijn coachpraktijk kom ik dit gedrag ook vaak tegen. Coachees die zó in hun hoofd bezig zijn alles zoveel mogelijk proberen vóór te zijn, dat ze niet los meer komen van het piekeren en het malen. Wellicht is het jou ook weleens ‘overkomen’. En wellicht herken je ook dat, als je in je voorbereiding op een spannend gesprek of lastig overleg, 6 scenario’s helemaal hebt doordacht (bijvoorbeeld ‘als hij dit zegt, doe ik dat. Als zij zus doet, doe ik zo’), dat dan altijd scenario 7 werkelijkheid wordt. Is de realiteit toch nét even anders.
Wat maakt dat je jezelf ‘klemdenkt’? Wat levert het je eigenlijk op? En, belangrijker, hoe kun je er mee om gaan?
In mijn ervaring, zowel bij mezelf als bij mijn coachees, gaat het in de kern om onvoldoende zelfvertrouwen en/of angst. Als je je ergens onzeker over voelt geef je je hoofd-brein de opdracht te regelen dat er gebeurt wat je graag wilt dat er gebeurt en dat je niet verrast wordt. Met andere woorden, dat je te allen tijde de controle houdt.
Michael A. Singer beschrijft het heel to-the-point in zijn inspirerende boek ‘Geluk zonder voorwaarden’: “Je verlangt (van je hoofd-brein) dat alles wat je zegt op de juiste manier gezegd en verstaan wordt en het beoogde effect heeft op de mensen om je heen. Je wilt ervan verzekerd zijn dat alles wat je doet op de juist manier begrepen en gewaardeerd wordt, dat niemand iets doet wat jou kwetst, dat je alles krijgt wat je verlangt en dat de dingen die je niet wenst ook niet gebeuren. Je hebt je geest de taak opgelegd je dag in dag uit te adviseren hoe je dit allemaal voor elkaar kunt krijgen. Juist daarom is je geest altijd zo hyperactief, want het is een onmogelijke opdracht. Het is hetzelfde als van je lichaam verlangen hele bomen uit de grond te trekken of in één sprong de top van een berg te bereiken.” (p. 123-124)
Je hebt je hoofd-brein dus opgezadeld met een ‘onmogelijke opdracht’. Het kost je veel energie en levert je, als je eerlijk bent, eigenlijk niets op (anders dan de illusie van controle).
Wat als je je heil elders zou kunnen zoeken? Recent wetenschappelijk onderzoek toont aan dat je, naast je hoofd-brein, nog twee breinen of intelligenties hebt waar je een beroep op kunt doen: je buik-brein (gerelateerd aan het voelen, het nu) en je hart-brein (het intuïtieve weten, je diepere wijsheid, tijdloos). Het blijkt dat je als mens uitgebreide neurale netwerken in en rondom je maag-darmstelsel en in je hartgebied bezit. Door je aandacht te verleggen naar je buik en je hart, laat je je gedachten voor wat ze zijn en kom je vaak, vrij letterlijk, in rustiger vaarwater.
Ik nodig je uit om de komende week eens te gaan ‘spelen’ met het verplaatsen van je aandacht naar je buik- en hartintelligentie. Om je hierbij te ondersteunen geef ik je hierbij een MP3 naar een geleide oefening van ca. 12 minuten. Laat je 3 Intelligenties gewoon eens tegen jou praten. Sta open en wees ontvankelijk. Er hoeft niets te ‘lukken’. Neem gewoon waar en luister in de breedste zin van het woord. En merk op wat het je brengt.
Ik wens je veel nieuwsgierige ontdekking met je 3 intelligenties!
