‘We leven in een verandering van Tijdperk’ stelt hoogleraar Jan Rotmans. Alan Seale spreekt over het ‘Grote Openbreken’ om de systeemveranderingen van deze tijd te duiden. Wat me als coach de laatste tijd opvalt is dat deze grote veranderingen nu ook steeds zichtbaarder worden op individueel niveau.
Er treden belangrijke verschuivingen op in de onderwerpen die mijn coachees naar voren brengen of waar ze, in het proces al onderzoekende, op stuiten. Ze worden steeds diepgaander en persoonlijker van aard.
Nu was het altijd al zo dat werk-gerelateerde vraagstukken nagenoeg zonder uitzondering te maken hebben met eigen belemmeringen of niet-effectieve gedachte- of gedragspatronen. Maar wat er de laatste tijd gebeurt is van andere aard.
Het gaat over dieperliggende, meer existentiële patronen. De wens of, beter gezegd, de onontkoombare drang bijvoorbeeld om het leven niet alleen meer vanuit het hoofd te leven, maar integraler tegemoet te treden. De realisatie dat de buik- en hartintelligentie tot nu toe verwaarloosd zijn, hetgeen heeft geresulteerd in een oververmoeid hoofd en lichaam.
De roep van binnenuit om een langzamer levensritme, meer passend bij het ritme van de natuur. De Corona-situatie heeft velen van ons in een sneller, hectischer ritme gedwongen waarbij werk en privé nauwelijks te scheiden zijn en bijna volledig in elkaar lijken over te vloeien. Aan de andere kant hebben vele anderen juist een nieuwe manier van leven en werken gevonden waarbij dagelijkse wandelingen een vast onderdeel van het ritme zijn geworden.
Ook gaat het bij mijn coachees meer en meer over de diepgevoelde motivatie om van meer betekenis te kunnen zijn voor anderen. Meer voldoening te ervaren in het leven. Hun levensmissie te kennen én te leven.
Van binnen naar buiten te leven in plaats van andersom.
Deze thema’s komen allemaal samen in het écht en volledig verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Niet meer afhankelijk opstellen, niet op zoek zijn naar bevestiging van anderen. Volledig durven te vertrouwen op jezelf. Ergens heb ik de indruk dat dit de uitnodiging is aan velen; de houvast in het leven niet meer buiten jezelf te zoeken, maar deze juist in jezelf te vinden. Van binnen naar buiten te leven in plaats van andersom.
En het mooie is, leren en ontwikkelen is altijd een wederkerig proces tussen coach en coachee. De thema’s die bij mijn coachees spelen nodigen mij uit om deze ook in mijzelf aan te gaan op een steeds diepgaander niveau of laag. Nu ik, sinds eind vorige maand, de 50 ben gepasseerd, voel ik een wezenlijke verschuiving in mezelf. Alsof de jaren van voorbereiding nu voorbij zijn en ik écht in de meest volledige versie van mezelf mag stappen.
Misschien herken je iets in één van deze thema’s, wellicht wel in meerdere of allemaal. Of speelt er diep van binnen iets anders. Wat vraagt deze tijd van jou? Wat het ook is, ik nodig je uit om er gewoon eens contact mee te maken, het er gewoon te laten zijn. En neem dan waar welke beweging er wil ontstaan. En wat als je daarin zou meebewegen? En een eerste verkennende stap zou zetten? Wat wordt er dan mogelijk?
Ik wens je daarbij veel nieuwsgierige ontdekking!
