Wat is coachen toch een mooi vak! Ik geniet van het diep mogen meekijken met een ander naar wat er onder de oppervlakte gaande is. Soms is het nodig te ontrafelen wat het is dat een coachee tegenhoudt om volledig zichzelf te zijn. Om dan, op basis van die inzichten, oude zaken los te laten en moed en veerkracht te mobiliseren om krachtige stappen voorwaarts te zetten.
Op andere momenten gaat het om het dieper kijken naar het potentieel dat in een gebeurtenis of situatie verborgen ligt; een mogelijke boodschap of uitnodiging voor de coachee om iets in zichzelf te onderkennen, mogelijk te transformeren en vrij te maken. Om dan, op basis van dit nieuwe fundament, vrijer en lichter het leven tegemoet te treden.
En zonder uitzondering is het startpunt de situatie waarin de coachee zit of het gevoel dat het oproept, er gewoonweg te laten zijn. Te accepteren dat wat is nu eenmaal is. Dat je daar niets meer aan kunt doen. De eerste neiging is vaak het te vermijden, doen alsof het niet bestaat of om in verzet te gaan, te zorgen dat het op één of andere manier weggaat. Ga maar eens bij jezelf na: hoe ga jij om met situaties die je liever niet had gehad of die je niet zag aankomen?
De weg voorwaarts start altijd met acceptatie. Dit woord wordt vaak verkeerd begrepen: het betekent niet dat je de situatie waarin je zit ineens ‘leuk’ moet vinden of goedkeuren. Nee, het betekent dat je aanvaard dat de situatie gebeurd is, als een werkelijkheid, een feit. Dat je je er niet tegen verzet. De volgende stap is dat je bereid bent er met intentie en bewustzijn ‘in’ te stappen, vanuit een willen ontdekken wat er voor jou te leren valt.
Op dat moment ontstaan de mooiste gesprekken, de spreekwoordelijke kwartjes vallen, diepe inzichten ontstaan en innerlijke verschuivingen vinden plaats. Er is die twinkeling in de ogen bij coachees, energie komt vrij en ze kunnen bijna niet wachten om terug de situatie in te stappen. Maar nu vanuit een groter en versterkt bewust ‘zijn’.
Dát maakt coachen zo’n mooi vak!
Dát moment, het moment van innerlijke verschuiving, van vastzitten naar loskomen en enthousiast en met veel energie weer in beweging komen, dát maakt coachen zo’n mooi vak!
Ik nodig je uit om deze week eens de volgende vragen met je mee te nemen:
- Sta eens stil bij hoe jij doorgaans omgaat met gebeurtenissen of situaties die je liever niet had willen meemaken. Negeer je ze, probeer je deze te vermijden, verzet je je ertegen of ben je in staat om mee te bewegen?
- Wat levert je houding je op?
- Wat gebeurt er als je nieuwsgierig wordt naar de onderliggende boodschap of het grotere proces dat zich mogelijk aan het ontvouwen is?
- En stel jezelf dan de vraag: wie word ik hierin gevraagd te zijn?
- En wat is dan een eerste stap die je kunt ondernemen?
Ik wens je veel plezier met deze reflectie en verkenningstocht!
