Vorige week gaf ik een workshop over Intuïtief Coachen op basis van Transformational Presence. Ergens in de middag ontspon zich een boeiend gesprek over, in essentie, het verschil tussen ‘van jezelf moeten presteren’ als coach en ‘jezelf toestemming geven om te mogen leren’.
Met andere woorden nieuwsgierig te mogen zijn en ontdekken wat er wil gebeuren tijdens een coachgesprek. Het bleek dat het gevoel iets te moeten presteren, dat het coachgesprek moet ‘lukken’ voor alle deelnemers maar al te bekend was. Elke deelnemer bleek een vorm van ergens aan te moeten voldoen hoog te houden. En wat is die norm dan, wie bepaalt die en wat is het effect van deze houding?
De aanleiding was mijn uitleg dat er 5 voorwaarden zijn om intuïtief te coachen:
- Vertrouwen
- Acceptatie van wat is
- Nieuwsgierigheid
- Hoge intentie, lage gehechtheid
- Perspectief vanuit Keuze/Kans
Met name het aspect ‘lage gehechtheid’ legde het pijnpunt bloot. Met het idee dat je een prestatie moet leveren, dat iets moet lukken leg je jezelf als coach een druk op, wordt jouw norm van wat er zou moeten gebeuren leidend en sta je minder open voor wat zich aandient. Als je gehechtheid op een bepaald te bereiken resultaat hoog is, werkt dat vernauwend en ontwikkel je een vorm van tunnelvisie. Elke vorm van gehechtheid aan een bepaald resultaat belemmert je in het breed en diep te kunnen aanvoelen en waarnemen. Met andere woorden, je maakt jezelf als coach minder effectief in het creëren van de voorwaarden voor je coachee om intuïtief de informatie te kunnen ontvangen die voor hem of haar belangrijk of relevant is.
Dit geldt niet alleen voor coaches, deze houding van ‘hoge intentie, lage gehechtheid’ kan ook in het alledaagse leven een grote kracht zijn.
Ga jezelf maar eens na, zeg jij weleens tegen het leven hoe het eigenlijk zou moeten zijn? Heb je bepaalde normen en verwachtingen die volgens jou ‘gebeuren moeten’. Wat levert je dat op? De drijfveer voor deze houding, en die herken ik ook bij mezelf, is vaak een gevoel van controle. Je wilt iets aan zien komen, niet verrast worden. De ‘prijs’ die je daarvoor betaalt is echter vrij hoog.
Want wat bemerk je als je onbevangen het leven tegemoet treedt, in het volle vertrouwen dat je om kunt gaan met wat zich ook maar aandient? Mijn ervaring is dat het leven dan intenser wordt, meer levendig. Er komt meer energie vrij, het wordt leuker. Je voelt meer dat je echt leeft.
Ik nodig je uit deze week hier eens mee te spelen, mee te experimenteren. Geef jezelf eens toestemming om een situatie onbevangen tegemoet te treden, zonder enige verwachting of wens voor een bepaald resultaat. En merk op wat het effect is, op jezelf en je omgeving.
Ik wens je veel plezier!
