Twee weken geleden reed ik (Sander) naar Denemarken en 5 dagen later ook weer terug. Ik volgde daar een 4-daagse opleiding RIM Essential Training. Het was een geweldige, inspirerende training die mijn intuïtieve coachvaardigheden verder heeft aangescherpt. Maar dat is niet de reden dat ik dit hier schrijf. Ik heb iets zeer wezenlijks ontdekt over de reis zelf.
Ik had er i.v.m. alle Corona-maatregelen voor gekozen in mijn eigen ‘bubbel’, in dit geval mijn eigen auto (dus niet het vliegtuig of de trein) naar Denemarken te gaan. Op die manier zou ik met zo min mogelijk anderen in contact komen, geen mondkapje op hoeven en, misschien nog wel belangrijker, zou ik van niemand afhankelijk zijn. Waar ik in eerste instantie wel tegenop zag was de afstand, zo’n 960 km. Ik vroeg me af hoe ik ervoor kon zorgen dat ik veilig en niet al te vermoeid op de plek van bestemming zou kunnen aankomen. Tot nu toe was mijn ervaring namelijk dat ik, bij lange autoritten, na zo’n 2 uur rijden behoorlijk vermoeid begin te worden en eigenlijk geen zin meer heb verder te rijden. Lang autorijden staat me, eerlijk gezegd, tot nu toe, behoorlijk tegen.
Dus wat te doen? Die 960 km worden niet korter én ik wil heel graag naar de training toe, én ik wil dit op een ontspannen manier doen.
Ik besloot in plaats van er tegenop te zien de rit als een cadeau aan mezelf te zien. Dus in plaats van het te zien als noodzakelijk kwaad, de reis te benaderen als een dagje voor mezelf. Een dagje waarin ik heerlijk podcasts kon luisteren, mijn eigen muziek kon ‘draaien’ en gewoon lekker in alle stilte voor me uit zou kunnen mijmeren.
En wat was het effect? Ik ben in alle rust naar Denemarken gereden (en in dezelfde rust ook weer terug). Ik was ontspannen, ik hoefde na aankomst niet ‘bij te komen’ en ik ondervond geen enkel vermoeidheidseffect!
Hoe werkt dat? Wat is het mechanisme dat hieraan ten grondslag ligt?
Neale Donald Walsch geeft hierover in zijn boek ‘God’s Message to the World: You’ve Got Me All Wrong’ een naar mijn mening zeer adequaat antwoord op. Hij schrijft:
‘we can adopt any perspective on any aspect of life that we choose. Our perspective will then create our perception, our perception will create our belief, our belief will create our behavior, our behavior will create our experience, and our experience will create our reality.’
Oftewel, hoe je naar iets kijkt bepaalt je ervaring ervan en daarmee de door jou beleefde werkelijkheid. Voor mijn rit naar en van Denemarken ziet dat er als volgt uit:
Waar kijk jij wel eens tegenop?
En wat is daarvan het effect?
En hoe zou je er anders naar kunnen kijken?
En wat zou je dat opleveren?
Met andere woorden: hoe creëer jij je eigen werkelijkheid?
Zo maar een paar vragen om deze week eens met je mee te nemen. Ik wens je veel nieuwe inzichten toe!
