De zomervakantie en ook de zomer zelf loopt langzaam ten einde. Hoe heb jij de zomer beleefd? Misschien was het een tijd voor reflectie en bezinning? Of heb je even alles helemaal de boel de boel gelaten en ben jetot rust gekomen? Of misschien wel beide?Wat je ook hebt gedaan, ik hoop dat je er van genoten hebt!
Voor mij (Sander) was de zomer anders dan anders.
Ik was gewend om minimaal 2, liefst 3 weken naar het buitenland te gaan. Ik had mezelf ook wijs gemaakt dat ik dat minimaal nodig zou hebben om helemaal af te kunnen schakelen en op te kunnen laden. Maar dat bleek nog een restantje ‘oud denken’ te zijn.
Zo rond half juli was ik echt wel toe aan vakantie.De maanden daarvoor waren behoorlijk druk geweest. We zijn voornamelijk in Nederland op vakantie geweest. Een klein stukje Normandië, maar vooral Zuid-Limburg en de Kennemerduinen hebben we per fiets verkend. Wat ons (wederom) opviel is hoe ongelooflijk mooi Nederland is! Glooiende heuvels, wijngaarden, vergezichten, mooie, grote hoeves en (vakwerk)huizen, gele koolzaad- en zonnebloemvelden, wegen met kinderkopstenen, vriendelijk kabbelende beekjes, idyllische terrasjes. Eigenlijk alles wat we zo waarderen in het buitenland. En om dat allemaal met de fiets te verkennen, heerlijk!
Al fietsend realiseerde ik me dat ik één van mijn belangrijkste passies aan het beleven was: actief in de natuur zijn. Een tijd geleden, in 2009, heb ik ooit de passietest* gedaan. Daar kwam uit dat mijn belangrijkste passie is mensen te begeleiden bij hun persoonlijke ontwikkeling. En op nummer 2 stond destijds (en ik schat in nu nog) ‘actief in de natuur zijn’ (of dat nu wandelen, fietsen, skiën of kayakken is). Actieve ontspanning in contact met de natuur om me heen, veel beter kan het voor mij niet worden.
Na 3 weken, en eigenlijk al tijdens mijn vakantie, voelde ik me volledig opgeladen. Wat ik ook opmerkte was dat ik, in tegenstelling tot voorgaande jaren, het helemaal niet erg vond om af en toe een uurtje tijd te besteden aan het beantwoorden van mails en andere werk gerelateerde zaken. Het haalde me niet uit mijn ‘vrij-zijn’ gevoel. En dát is misschien wel de grootste winst van deze zomerperiode: er is voor mij een nieuw paradigma ontstaan, dat van werken én vrij zijn, inspannen én ontspannen tegelijk in een afwisselende flow.
Het oude paradigma was zwart-wit gezegd: werken, werken, werken en daarna pensioen, tijd om te genieten. Tussendoor even helemaal afschakelen om het werk ‘vol te kunnen houden’. Maar dat is wat mijn ouders deden! Dat hoef ik dus niet te kopiëren.
Ik heb de keus het anders te doen. Het nieuwe paradigma is meer in flow, afwisseling tussen inspannen (en doen wat ik leuk vind) en ontspannen (en ook daarin doen wat bij mij past), niet tot mijn pensioen wachten tot ik ga genieten, maar dit genieten in verbinding brengen met mijn dagelijkse praktijk, inweven in hoe ik mijn dagelijks leven ervaar.
Nu ik weer aan het werk ben zit ik in een andere flow; ik neem de tijd om ’s ochtends hard te gaan lopen, door de dag heen ga ik één of soms twee keer wandelen, ik ga bewust even een kop thee drinken met Maartje. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik nog vastzit in oude taal. Een paar regels hiervoor schreef ik ‘nu ik weer aan het werk ben’, dit impliceert dat werk en vrij zijn twee gescheiden werelden zijn. Het is dus tijd voor nieuwe taal; wellicht is het een idee om het woord ‘leven’ centraal te stellen?
Hoe is dat voor jou? Hoe zorg jij ervoor dat je echt ‘leeft’? Dat je doet wat belangrijk voor je is, wat bij je past? Dat je je ontspannend inspant? Dat je je vitaal en energiek voelt, geniet en voldoening ervaart?
Neem deze vraag eens met je mee de week in en merk op wat het je brengt.
