Blog

Thijs is net eind vorige maand 19 jaar geworden. Hij is een vrolijke vent met een zeer ernstige verstandelijke beperking. Zijn ontwikkelingsleeftijd is ongeveer 1 jaar. Hij praat niet en is niet zindelijk. Wel kan hij lopen en ongelooflijk goed liedjes neuriën. Hij heeft een uitgebreid repertoire aan kinder-, sinterklaas- en kerstliedjes. Overal waar hij komt brengt hij vrolijkheid en lichtheid. Zijn lach werkt aanstekelijk. 

Onvoorwaardelijke acceptatie van wat is

Al sinds zijn kindertijd is Thijs voor mij een enorme inspiratiebron. Hij is altijd helemaal in het nu. Hij heeft het vermogen om alles wat er in zijn leven gebeurt te nemen zoals het is. Wat er ook gebeurt, hij is er helemaal oké mee. En, eerlijk gezegd, die houding, die onvoorwaardelijke acceptatie van wat is, lukt mij niet altijd. Wel steeds meer. Ik verval soms in het oordeel, in het drama. Al wat ik dan hoef te doen is maar aan Thijs te denken of, als hij er is, naar hem te kijken en mijn geest en hart gaan open. Dan kan ik weer onbevooroordeeld kijken, opener waarnemen en mogelijkheden zien.

In mijn jeugd kreeg ik thuis vaak te horen: ‘alles komt goed’. Misschien herken je dat wel. Hoewel dat een heel positieve kijk op situaties geeft, heb ik door Thijs geleerd dat dat niet helemaal klopt. Het gaat namelijk nog een stap verder.

Alles is al goed

Soms kijkt hij me aan met ogen die een diepgaande wijsheid verraden. Dan lijkt hij te willen zeggen: ‘maak je niet druk, alles is al goed!’ En zo ervaar ik het ook. Elke situatie heeft op zich geen lading, ik ben het zelf die daar een stempel op plakt. Ik kies er zelf voor om een situatie als‘negatief’ of ‘slecht’ te benoemen. Wat als ik de situatie nogmaals bekijk, maar dan vanuit de gedachte ‘alles is al goed’, wat zie ik dan? Mijn ervaring is dat die houding, die gedachte leidt tot meer openheid, meer nieuwsgierigheid, meer mogelijkheden en meer verbinding. 

Neem dit motto van ‘alles is al goed’ eens met je mee de week in en kijk wat het je brengt. 

Ik wens je veel plezier!